گسترش روزافزون ارتباطات فرهنگى، جوامع مختلف را با فرآورده‏ هاى فكرى جديدى كه منعطف به تجربه ‏ها و خواسته ‏هاى غرب است رو به رو كرده است. در اين بين جوامع اسلامى به دلايل متعدد از جمله: خودباختگى و مرعوب شدن در برابر پيشرفت تكنولوژى غرب، بيش از آنچه غرب از آنان بياموزد، چشم به غرب دوخته ‏اند و براى حضور زن در عرصه اجتماع، خصوصا مساله حجاب و پوشش، الگوهاى غربى را برگزيده‏ اند.

در كنار چنين رويكرد وابسته، رويكردى دينى نيز وجود دارد و آن ترسيم مرزهاى حقيقى دين براى حضور زن در عرصه‏ هاى گوناگون، در راستاى توسعه همه جانبه است. صاحبان اين ديدگاه خود را در مقابل پيشرفت‏هاى تكنولوژى غرب مقهور نمى‏ بينند.

گروه سومى نيز وجود دارد و آن دسته، دسته متحجران فكرى ‏اند كه همواره كوشيده‏ اند، سلايق خود را به نام دين در عرصه ترسيم مرزها به كار گيرند و بر آن اساس دچار افراط هايى شده ‏اند كه اساس حضور زن در اجتماع را به انحراف كشانده و مانع اساسى در راه توسعه جوامع اسلامى ايجاد كرده ‏اند.
از اين ديدگاه ارائه الگويى موفق از زنان اسلامى كه با حفظ معيارهاى دينى (از جمله حجاب) در عرصه ‏هاى اجتماعى حضور يافته ‏اند، مى ‏تواند حجتى در برابر گروه اول (غرب زدگان) و گروه سوم (متحجران) و مؤيد و راهنمايى براى گروه دوم (واقع گرايان دينى) باشد. از اين منظر ما گوشه‏ اى از زندگى حضرت زینب علیها السلام را به تماشا مى‏نشينيم تا ببينيم حضرت زينب عليها السلام چگونه توانست ‏با حفظ پوشش، الگويى براى حضور زن مسلمان در اجتماع - خصوصا با مساله پوشش اسلامى كه امروزه مورد توجه و خرده ‏گيرى است - باشد.